سلام کاروان رفت و، تو در خواب و ، بیابان در پیش کی روی؟ ره زکه پرسی؟ چه کنی؟ چون باشی؟
تا حالا شده یه جورایی تو این عالم شک کنید و همه چیز را به حساب جبر بگذارید
به نظرم برا هر شخصی ممکنه اتفاق بیفته که اگر به درستی این مسیر شک طی شود شک سازنده ای است برای من هم این مساله پیش اومد که خداروشکر به لطف خود خدا یکسری کتاب هایی جلو دستم قرار گرفت که واقعا عالی بود و این شک به یقین مبدل شد.
یکی از این کتاب ها که مقداری از آن خواندم کتاب در محضر علامه طباطبایی است که واقعا کتاب خوبی است، این کتاب حاوی یکسری پرسش و پاسخ هایی است، و یکی از این سوالات به این شرح است:
در حدیث مناظره حضرت امام صادق علیه السلام با شخص ملحدی آمده است که حضرت از او می پرسد: آیا کشتی سوار شده ای؟ وی جواب می دهد: آری جضرت می فرماید: هیچ اتفاق افتاده که کشتی شما غرق شود؟ عرض می کند: آری. حضرت می فرماید: در آن وقت آیا قلبت متوجه جایی شده که تو را از مهلکه نجات دهد؟ می گوید: بله، بعد حضرت می فرماید، همان خداوند عالمیان است.
آیا این گونه استدلال در قرآن کریم وجود دارد؟
که ایشان این گونه پاسخ می دهند:
مساله کشتی و دریا در جاهای متعدد از قرآن کریم ذکر شده است. و این بیانگر آن است که وقتی دست انسان از عوامل بیرونی خالی شد و قلبش از تعلق به آن ها تهی گشت، خداوند قادر متعال کافی است که او را به هر کمالی که خواست برساند.
| Design By : Pars Skin |
ملاصدرا می گوید: خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان اما به قدر فهم تو کوچک می شود و به قدر نیاز تو فرود می آید و به قدر آرزوی تو گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشا می شود یتیمان را پدر می شود و مادر محتاجان برادری را برادر می شود عقیمان را طفل می شود ناامیدان را امید می شود گمگشتگان را راه می شود در تاریکی ماندگان را نور می شود رزمندگان را شمشیر می شود پیران را عصا می شود محتاجان به عشق را عشق می شود خداوند همه چیز می شود همه کس را... به شرط اعتقاد به شرط پاکی دل به شرط طهارت روح به شرط پرهیز از معامله با ابلیس بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها... چنین کنید تا ببینید چگونه بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند /مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمیشود؟؟؟ که به شیطان پناه میبرید؟ که در عشق یافت نمی شود که به نفرت پناه می برید؟ که در سلامت یافت نمیشود که به خلاف پناه می برید؟ و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید؟ که انسانیت را پاس نمی دارید؟!
